مهریه یا به شکل کهنتر آن، کابین به مالی گفته میشود که مرد در هنگام وقوع عقد نکاح به همسر خود میپردازد یا مکلف به پرداختِ آن میشود. در آموزههای دینی برای مهریه، مقدار معینی تعیین نشدهاست، بلکه این امر به توافق زن و مرد بستگی دارد.
فرآوری: فاطمه نوری_ بخش حقوق تبیان
مرد به هنگام اجرای صیغه نکاح، چیزی را به همسرش تقدیم میکند که در اصطلاح «مهریه» یا صداق نامیده میشود. این هدیه و بخشش که از طرف مرد انجام میشود، امروزه به هدف پایبندی به لوازم زندگی مشترک و ارتباط زناشویی یا ضامنی برای حق طلاق زن است. در آموزههای دینی برای مهریه، مقدار معینی تعیین نشدهاست، بلکه این امر به توافق زن و مرد بستگی دارد. همچنین در نوع مهریه نیز محدودیتی وجود ندارد و هر چیزی که ارزش اقتصادی واجتماعی داشته باشد، میتواند مهریه قرار گیرد؛ همانند طلا، نقره، املاک، پولهای رایج، لوازم زندگی و حتی آموزش قرآن یا آموزش مهارتی ویژه.
مهریه زنان هرچقدر باشد مرد مکلف به پرداخت ۱۱۰سکه است و باقی مهریه درصورتی قابل وصول است که زوج بتواند ثابت کند همسرش ملاعت مالی دارد و اگر مالی از زوج شناسایی نشد طبق ماده ۲ نحوه اجرای محکومیتهای مالی عمل میشود و اگر مرد اثبات کند که توان پرداخت ندارد، مهریه همان ۱۱۰۰سکه خواهد بود.
بنابراین تا ۱۱۰ سکه قابل وصول است و در صورت اعسار زوج، قانون او را مجاب به پرداخت بیش از ۱۱۰ سکه نمیکند. باتوجه به بخشنامه رئیس قوه قضاییه برای عدم حبس زندانیان این بخشنامه و این قانون در جهت کاهش جمعیت کیفری زندانها صورت گرفته است و با اجرایی شدن این بخشنامه ۵۰۰۰ زندانی از زندان آزاد شدهاند و این مهم روند بهبودی در دستگاه قضا داشته است.
طبق این قانون، مهریه زنان هرچقدر باشد مرد مکلف به پرداخت ۱۱۰سکه است و باقی مهریه درصورتی قابل وصول است که زوج بتواند ثابت کند همسرش ملاعت مالی دارد و اگر مالی از زوج شناسایی نشد طبق ماده ۲ نحوه اجرای محکومیتهای مالی عمل میشود و اگر مرد اثبات کند که توان پرداخت ندارد، مهریه همان ۱۱۰۰سکه خواهد بود.
در پرداخت مهریه مازاد بر ۱۱۰ سکه، حکم جلب صادر نمیشود و در صورت استطاعت مالی زوج اموال وی توقیف خواهد شد و مطابق این لایحه تا ۱۱۰ سکه طلا از مهریه تعیین شده ضمانت اجرایی برای اعمال ماده دو نحوه اجرای محکومیت های مالی را دارد، یعنی زوجه میتواند در صورت پرداخت نکردن مهریه تا این میزان با اعمال ماده ۲۲، حکم جلب زوج را بگیرد.
منابع: گروه وکلای ایران
ویکی پدیا