
مستفاد از مقررات مواد ۲۳۶، ۲۳۷، ۲۳۸، ۲۴۵، ۲۴۷، ۲۴۹، ۲۸۶، ۲۸۹، ۳۰۹، ۴۰۳ قانون تجارت و رای وحدت رویه شماره ۵۹۷ مورخ ۱۲/۳/۷۴ هیات عمومی دیوان عالی کشور، میان ضامن و ظهرنویس اسناد تجاری تفاوت وجود دارد زیرا:
اولا اسناد تجاری به صرف ظهرنویسی به غیر واگذار و منتقل می شوند و ظهرنویسان منفردا و مجتمعا در قبال دارنده سند تجاری مسوولیت تضامنی دارند، در حالی که در مورد ضمانت ضامن، انتقال دین مصداق ندارد.
ثانیا شرط استفاده دارنده سند تجاری از مسوولیت تضامنی ظهرنویسان، موکول به رعایت مواد ۲۸۶ لغایت ۲۸۸ قانون تجارت در مواعد و مهلت های ذکر شده در آن مواد می باشد، در حالی که در ضمان، رعایت مهلت های مذکور ضروری نیست.
ثالثا ضامن فقط نسبت به کسی که از او ضمانت کرده، به اتفاق مدیون اصلی، در قبال دارنده سند تجاری مسوولیت تضامنی دارند. در نتیجه دعوای دارنده برات علیه ظهر نویسان، به لحاظ خارج از موعد بودن اعتراض، مسموع نبوده و مردود است، لیکن ضامن و مدیون اصلی به رغم مقررات قانون مدنی، تضامنا به پرداخت وجه سند تجاری محکوم می شوند.