۹ نشانه که زمان ترک یک رابطه را نشان می‌دهد

کنار گذاشتن رابطه‌ ای که برایمان اهمیت داشت یا دارد واقعاً کار مشکلی است. به‌طور طبیعی افراد از آسیب رساندن به دیگران اجتناب می‌کنند حال این فرد هرکس که می‌خواهد باشد. بااین‌حال گاهی باید از یک رابطه دل کند، هرچند که حس خوبی نسبت به این موضوع نداشته باشید. به‌علاوه این زندگی شماست و تنها شما هستید که می‌توانید در مورد بودن یا نبودن شخصی در آن تصمیم بگیرید.

تکیه ما بر روی کلمه “رابطه” اشاره به تمامی اشکال آن است. از دوستی‌های دو هم‌جنس تا دوستی‌های غیر هم‌جنس. از رابطه نامزدی تا یک ازدواج قدیمی و شکل‌گرفته. در این نوشته هم همانند نوشته قبلی ما [۱۲ نشانه اصلی برای پایان یک رابطه] ما فقط تلاش می‌کنیم شما دید بهتری نسبت به خود و رابطه ایی که در آن قرار دارید به دست بیاورید و ما هیچ‌گونه راه حل قطعی و حتمی را به شما ارائه نمی‌کنیم.

هنر زندگی، در ایجاد ترکیبی متعادل از کنار گذاشتنی‌ها و نگه داشتنی‌هاست.

در ادامه به ۹ نشانه‌ای که پایان رابطه را تذکر می‌دهند اشاره می‌کنیم.

۱- مکرر دل شما را می‌شکند

اعتماد مهم‌ترین زیربنای هر رابطه است. همان‌طور که اعتماد نقش مهمی در ساختن یک رابطه دارد، بی اعتمادی بنیاد رابطه را بر باد می‌دهد. هیچ چیزی به اندازه فریب رابطه را با خطر مواجه نمی‌کند. به خاطر داشته باشید زمانی که به شخصی اعتماد می‌کنید و او پیوسته این اعتماد را می‌کشند کوتاهی از جانب شما نیست بلکه او مقصر است.

سرزنش خود که چرا به او اعتماد کردم طبیعی‌ترین رفتار بعد از بی اعتمادی است، اما واقعاً لزومی ندارد. تنها با آزمون و خطا می‌توان تعیین کرد کسی قابل اعتماد هست یا خیر. اگر به کسی اعتماد کردید آن فرد یا بهترین دوستتان خواهد شد یا بزرگ‌ترین درس زندگیتان!

۲- به شدت به شما وابسته است

یک رابطه خوب رابطه‌ای است که در آن طرفین قدری به یکدیگر وابسته باشند اما وابستگی بیش‌ازحد، نیازمند بودن طرف مقابل را می‌رساند. این واقعاً مشکل بزرگی است چرا که رسیدگی بیش‌ازحد به نیازهای طرف مقابل وقت و انرژی زیادی می‌برد و با این اوصاف زمانی برای رسیدگی به خود و دیگران نمی‌ماند.

افرادی ازاین‌دست به امید متنعم شدن، لطف، پول، تحسین یا دیگر دلایل به شما روی می‌آورند و احتمالاً از بودن با این فرد حس اسیر بودن خواهید داشت. اگر در رابطه‌ای به این مرحله رسیدید وقت آن رسیده که در مورد آن تجدید نظر کنید.

۳- شخصیت خود را به خاطر شخص مورد نظر تغییر دادید

هیچ‌وقت نباید به خاطر دیگران خودتان را تغییر دهید. اولاً که این کار واقعاً فرسایشی است و نشانه بارزی است مبنی بر اینکه رابطه اصلاً بر مبنای رضایت متقابل شکل نگرفته است و احتمالاً ویژگی‌هایی در شخص موردنظر وجود دارد که با شخصیت شما همخوانی ندارد.

ابراز کلامی یا عملی فرد مبنی بر اینکه شما باید تغییر کنید تا مقبول او واقع شوید اصلاً اهمیتی ندارد. مهم شما هستید که باوجود این رابطه نمی‌توانید خودتان باشید، چنین شرایطی به شدت آزار دهنده است و اصلاً نباید چنینی شرایطی را بپذیرید.

۴- نسبت به حرف زدن یا دیدن او حس خوبی ندارید

یک رابطه سازنده باید متعالی باشد. درست است که ناهمواری‌هایی نیز وجود دارد اما این رابطه تجربه‌ای سازنده است. شما باید مسئولانه یکدیگر را بپذیرید و از یکدیگر حمایت کنید.

چنانچه جنبه‌های مثبت رابطه به تعداد انگشتان یک دست هم نرسید بهتر است چاره‌ای به حال آن بیاندیشید. حتی ممکن است به جایی برسید که علی رغم تلاش برای حفظ رابطه شخص مورد نظر را پس بزنید. احمقانه به نظر می‌رسد اما بسیاری از افراد به این امید که “بهتر میشه” این کار را می‌کنند. اما با در نظر گرفتن تمام این موارد دیگر رابطه‌ای سازنده، نرمال یا سالم را تجربه نخواهید کرد.

۵- شنونده خوبی نیست

توجه و هوشیاری طرف مقابل در برابر صحبت‌های شما نشانه یک رابطه خوب است. اگر فرد برای رابطه ارزش قائل باشد به حضور شما به خصوص زمانی که سعی در صحبت کردن دارید اولویت می‌دهد. مطمئناً برخی از افراد توجه کافی ندارند اما دلیل نمی‌شود که مدام گوشی خود را چک کنند، با دیگران صحبت کنند و وقتی شما صحبت می‌کنید خودشان را به کوچه علی چپ بزنند. اصلاً پذیرفته نیست که بدون توجه به احساسات و افکار شما، مکالمه را به نفع خودشان مصادره کنند.

۶- رابطه دوطرفه برای او اولویت ندارد

کار، بچه‌ها، تأهل، تجارت و.. بخش اعظم زندگی‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. هرچند افرادی که برای رابطه خود ارزش قائل هستند اجازه نمی‌دهند که این مسائل رابطه‌شان را تحت شعاع قرار دهد.

مشخصاً دورهم بودن آن هم در فواصل طولانی امری نشدنی است. هرچند به لطف تکنولوژی می‌توانید با یکدیگر به راحتی در ارتباط باشید. چنانچه فرد علاقه‌ای به گذراندن وقت با شما نداشت و یا نسبت به تماس‌های شما بی تفاوت بود نشانه خوبی نیست.

۷- قابل اعتماد نیست

حق دوستی را در قبال افراد ادا می‌کنید اما زمانی که شما نیاز دارید هیچ خبری از آن‌ها نیست! ناامیدی تلخی است…در واقع به راحتی اعتماد بنفس و اراده فرد را به باد می‌دهند.

افرادی از این دسته سر و ته قضیه را با بهانه‌های ساده‌ای چون “سرم شلوغه، وقت نمی‌کنم و…” هم می‌آورند. معنی رفتار این افراد تنها یک‌چیز است روی من حساب باز نکن! چنین افرادی لایق حضور دوستی با شما نیستند.

 ۸- به اصرار از او توجه می‌خواهید!

یکی از اصول رابطه آزادی است! حق انتخاب دوست داشتن و توجه کردن به کسی یا بلعکس…. همه افرادی که به آن‌ها توجه می‌کنید الزما این توجه را جبران نمی‌کنند.

روابط اصیل شامل دو نفر هستند، دو نفر که عشق ورزیدن و توجه به یکدیگر را انتخاب کرده‌اند. گفتن “دوستت دارم” کار سختی نیست مهم اثبات آن است. شخصی که شما را انتخاب کرده و از ته قلبش سعی می‌کند این پذیرش را به شما نشان دهد، دقیقاً همانی است که می‌خواهید.

۹- ثبات رفتاری ندارد

بحث قابل اعتماد بودن نیست. طرف بحث، افراد فراموش کار، بی توجه و بی ثباتی است که اصول اولیه رابطه را زیر سؤال می‌برند اصولی چون اعتماد، قابل اتکا بودن، پذیرش، مثبت اندیشی، مراقبت و اولویت.

بی ثباتی در هرکدام از موارد بالا نشانه یک رابطه مخرب است. همان‌طور که قبلاً گفتم این شما هستید که در مورد حضور افراد در زندگیتان تصمیم می‌گیرید. هرچند انسان گاهی در انتخاب اشتباه می‌کند ولی این شما هستید که خطاها و پذیرش آن‌ها را درجه بندی می‌کنید.

توصیه می‌کنم روابط خود را بسنجید و بهترین تصمیم را در رابطه با آن‌ها اتخاذ کنید. روابطی فوق العاده و سالم را برای شما آرزومندیم.