
مطابق با ماده ی ۲۰ قانون حمایت از خانواده مصوب ۱۳۵۳ دادگاه جلسه ی فو ق العاده ایی تشکیل می دهد که طرفین نیز حضور خواهند داشت سپس دادگاه دستور موقتی صادر می کند که طبق آن پدر موظف به پرداخت نفقه ی اولاد می گردد و در دستور موقتی که صادر می کند به این نکته نیز اشاره می کند که اگر پدر نفقه را پرداخت نکرد مادر می تواند به عنوان قرض نفقه را پرداخت کند و سپس زمان صدور حکم مرد محکوم به پرداخت نفقه ی معوقه خواهد شد . نظر دیگری که در این خصوص وجود دارد این است که دادگاه وقت رسیدگی نزدیکی را تعیین می کند و پدر را محکوم به پرداخت نفقه ی فرزند می کند و در رأی مذکور ذکر می کند که در صورت عدم پرداخت نفقه از سوی پدر مادر می تواند نفقه را بصورت قرض پرداخت کرده و سپس نفقه ی پرداخت شده را از پدر مطالبه کند ولی بر اساس نظر کمیسیون نشست قضایی پس از این که درخواست نفقه وصول شود و مشخص شود که پدر از پرداخت نفقه ی اولاد سر باز می زند دادگاه با استنباط از ماده ی ۱۲۰۵قانون مدنی چنانچه نتوان پدر را به پرداخت نفقه ی اولاد ملزم کرد و دیگری نفقه ی متعارف اولاد را به عنوان قرض بپردازد شخصی که نفقه ی متعارف را پرداخت کرده است می تواند نفقه را از شخص مستنکف مطالبه نماید .
ماده ی ۲۰ قانون حمایت خانواده مصوب سال۱۳۵۳:
طرفین دعوی یا هر یک از آنها می توانند از دادگاه تقاضا کنند قبل از ورود به ماهیت دعوی مسئله حضانت و هزینه نگاهداری اطفال یا نفقه زن را مورد رسیدگی فوری قرار دهد و قراری در این باره صادر کند دستور موقت دادگاه فورا به مورد اجرا گذاشته می شود.
ماده ۱۲۰۵ قانون مدنی :
قانون اصلاح ماده ۱۲۰۵ قانون مدنی
ماده واحده – در صورت غیبت یا استنکاف از پرداخت کسی که نفقه بر عهده اوست و عدم امکان الزام وی به پرداخت نفقه دادگاه با مطالبه افرادواجبالنفقه میتواند از اموال او به مقدار نفقه در اختیار آنها یا متکفل مخارج قرار دهد. در صورتی که اموال منفق در اختیار نباشد، مادر یا دیگری بااجازه دادگاه میتواند نفقه آنها را به عنوان قرض بپردازد و از شخص مستنکف یا غایب مطالبه کند.