كسانى كه ازدواج با آنها حرام است

کسانى که ازدواج با آنها حرام است

مسئله ۱۹۳۸- ازدواج با کسانى که با انسان محرم هستند حرام است.

مسئله ۱۹۳۹- مادر و جدّه پدرى و مادرى هرچه بالا روند، و دختر و نوه دخترى و پسرى هرچه پایین آیند، خواهر، دختر خواهر و دختر برادر، هرچه پایین آیند و عمّه و خاله و عمّه و خاله پدر و مادر هرچه بالا روند و زنِ پسر و زن پدر و مادر زن هرچه بالا رود و دختر زن پس از نزدیکى با مادرش، و نوه پسرى و دخترى آن زن به مرد محرم مى‏باشند.

مسئله ۱۹۴۰- پدر و جدّ هر چه بالا روند، پسر، نوه دخترى و پسرى هرچه پایین آیند، برادر و پسر برادر و پسر خواهر، هرچه پایین آیند، عمو و دایى و عمو و دایى پدر و مادر هرچه بالا روند و پدر و جدّ شوهر هرچه بالا روند و پسر و نوه پسرى و دخترى شوهر هرچه پایین آیند و داماد و شوهر مادر بعد از نزدیکى با مادر، به زن محرم مى‏باشند.

مسئله ۱۹۴۱- اگر با زنى که براى خود عقد کرده نزدیکى نکرده باشد، تا وقتى که آن زن در عقد اوست نمى‏تواند با دختر او ازدواج کند، گرچه محرم او نیست.

مسئله ۱۹۴۲- اگر زنى را براى خود عقد کند، تا وقتى که آن زن در عقد اوست نمى‏تواند با خواهر آن زن ازدواج نماید.

مسئله ۱۹۴۳- اگر زن را طلاق رجعى دهد، در بین عدّه نمى‏تواند خواهر او را عقد نماید.

مسئله ۱۹۴۴- انسان نمى‏تواند بدون اجازه زن خود با خواهرزاده و برادرزاده او ازدواج کند، ولى اگر بدون اجازه زنش آنان را عقد نماید و بعداً زن بگوید به آن عقد راضى هستم اشکال ندارد.

مسئله ۱۹۴۵- اگر انسان پیش از آنکه دختر عمّه یا دختر خاله خود را بگیرد با مادر آنان زنا کند، دیگر نمى‏تواند با آنان ازدواج نماید، ولى اگر بعد از ازدواج با آنان با مادرشان زنا کند آنها بر او حرام نمى‏شوند.

مسئله ۱۹۴۶- اگر با زنى غیر از عمّه و خاله خود زنا کند، مکروه است با دختر یا مادر او ازدواج نماید، امّا اگر او را عقد نماید و بعد با مادر یا دختر او زنا کند آن زن بر او حرام نمى‏شود.

مسئله ۱۹۴۷- مرد شیعه مى‏تواند با زن سنّى ازدواج کند و همچنین زن شیعه مى‏تواند به عقد سنّى درآید ولى سزاوار نیست که این کار عملى شود.

مسئله ۱۹۴۸- زن مسلمان نمى‏تواند به عقد کافر درآید. مرد مسلمان هم نمى‏تواند با زنهاى کافر به طور دائم ازدواج کند، ولى صیغه کردن زنهاى اهل کتاب مانند یهود و نصارى و مجوس، مانعى ندارد.

مسئله ۱۹۴۹- اگر با زنى که در عدّه طلاق رجعى است زنا کند، آن زن بر او حرام ابدى مى‏شود، ولى اگر با زنى که در عدّه متعه، یا طلاق بائن، یا عدّه وفات است یا شوهر دارد، زنا کند، بعداً مى‏تواند او را عقد نماید، گرچه مطلقاً پرهیز از این ازدواج سزاوار است.

مسئله ۱۹۵۰- اگر با زن بى‏شوهرى که در عدّه نیست زنا کند بعداً مى‏تواند آن زن را براى خود عقد نماید ولى بهتر است که صبر کند تا آن زن حیض ببیند، و همچنین است اگر دیگرى بخواهد آن زن را عقد کند.

مسئله ۱۹۵۱- اگر زنى را که شوهر دارد یا در عدّه دیگرى است براى خود عقد کند، چنانچه مرد و زن یا یکى از آنان بدانند که عدّه زن تمام نشده یا بدانند که عقد کردن زن در عدّه حرام است، آن زن بر او حرام ابدى مى‏شود، اگرچه مرد بعد از عقد با آن زن نزدیکى نکرده باشد، ولى چنانچه هیچ کدام نمى‏دانسته‏اند، در صورتى که مرد با او نزدیکى کرده باشد، آن زن بر او حرام مى‏شود.

مسئله ۱۹۵۲- زن شوهردار اگر زنا بدهد بر شوهر خود حرام نمى‏شود، و چنانچه توبه نکند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است که شوهر او را طلاق دهد، ولى باید مهرش را بدهد.

مسئله ۱۹۵۳- زنى را که طلاق داده‏اند و زنى که صیغه بوده و شوهرش مدّت او را بخشیده یا مدّتش تمام شده، چنانچه بعد از مدّتى شوهر کند و بعد شکّ کند که موقع عقد شوهر دوّم عدّه شوهر اوّل تمام بوده یا نه، باید به شکّ خود اعتنا نکند.

مسئله ۱۹۵۴- مادر و خواهر و دختر پسرى که لواط داده بر لواط کننده حرام است، ولى اگر گمان کند که دخول شده، یا شکّ کند که دخول شده یا نه، بر او حرام نمى‏شوند.

مسئله ۱۹۵۵- اگر با مادر یا خواهر یا دختر کسى ازدواج نماید و بعد از ازدواج با آن کس لواط کند، آنها بر او حرام نمى‏شوند.

مسئله ۱۹۵۶- اگر کسى در حال احرام – که یکى از کارهاى حجّ است – ازدواج کند عقد او باطل است و چنانچه مى‏دانسته که ازدواج نمودن در حال احرام حرام است، دیگر نمى‏تواند با او ازدواج نماید، و فرقى نمى‏کند که هر دو در حال احرام باشند یا یکى از آنان.

مسئله ۱۹۵۷- اگر مرد یا زن طواف نساء را – که یکى از کارهاى حجّ است – به جا نیاورد، همسرش بر او حلال نمى‏شود، و نیز نمى‏تواند همسر دیگرى هم بگیرد، تا وقتى که طواف نساء را انجام دهد.

مسئله ۱۹۵۸- اگر کسى دختر نابالغى را براى خود عقد کند و پیش از آنکه نُه سال دختر تمام شود با او نزدیکى و دخول کند، چنانچه او را افضا نماید هیچ وقت نباید با او نزدیکى کند.

مسئله ۱۹۵۹- زنى را که سه مرتبه طلاق داده‏اند بر شوهرش حرام مى‏شود. ولى اگر با شرایطى که در کتاب طلاق گفته مى‏شود با مرد دیگرى ازدواج کند، شوهر اوّل مى‏تواند پس از طلاق شوهر دوم، دوباره او را براى خود عقد نماید.

مسئله ۱۹۶۰- اگر زن انسان از شوهر دیگرش دخترى داشته باشد، انسان مى‏تواند آن دختر را براى پسر خود که از آن زن نیست عقد کند، و نیز اگر دخترى را براى پسر خود عقد کند مى‏تواند با مادر آن دختر ازدواج کند.