معترضان هنگ‌کنگی به سمت جدایی‌طلبی می‌روند

دولت‌شهر هنگ‌کنگ با سطوح جدیدی از خشونت مواجه است و اعتراضات و راهپیماییها همچنان ادامه داشته و اعتصابات نیز هر روز یک بخش جدید از صنعت و اقتصاد این منطقه را با مشکل مواجه می‌سازد. با این حال دولت چین بر این عقیده است که دخالت‌های حارجی وضعیت آشوب زده این منطقه را بیش از پیش پیچیده کرده است و اگر این دخالت‌ها ادامه داشته باشد امکان فراگیرتر شدن این خشونت‌ها وجود دارد.

۱۰ هفته پس از آغاز اعتراضات در واکنش به لایحه استرداد،‌ اعتراضات به این لایحه که حالا از طرف دولت پس گرفته شده است همچنان ادامه دارد و سطح خشونت در حال اوج گرفتن است. به نظر می‌رسد قصد پکن تا به الان ایجاد رعب و وحشت بوده باشد نه اقدام مستقیم. نیروی خشن ارتش آزادی‌بخش خلق یا نیروهای شبه نظامی سرزمین اصلی احتمالاً آخرین مامن آن خواهد بود. اما زبان سرسختانه، سیاست‌های سختگیرانه، حملات اراذل و اوباش و اقدامات تنبیهی فعالان را خسته نکرده است بلکه صرفاً آتش مسائل تندتر شده است.
سه‌شنبه سطح جدیدی از خشونت در فروگاه هنگ‌کنگ دیده شد، زد و خورد غیر عادی با پلیس رخ داد و معترضان دو فردی که گمان می‌رفت افسری در لباس شخصی باشند، زدند.. معترضانی که نمادهای حاکمیت را هدف گرفتند مورد حمایت فوق‌العاده‌ای در شهری که زمانی به احتیاط سیاسی و محافظه‌کاری شناخته می‌شد، قرار گرفتند. اما اشغال فرودگاه که به لغو صدها پرواز کشیده شد و خصوصاً حملاتی که در آنجا رخ داد، این جنبش را به سطح جدیدی بردند. حمایت حیرت‌انگیزی که معترضان به دست آوردند، به سادگی ممکن است از میان برود.
تهاجم برخی شرکت‌کنندگان نه تنها با سیاست سختگیرانه دولت بلکه تاکتیک‌های خشن پلیس از جمله شلیک گاز اشک‌آور به درون ایستگاه مترو و مستقیماً به سمت معترضان تحریک شده است. دفتر حقوق بشر سازمان ملل از دولت هنگ‌کنگ خواسته است تا درباره گزارش‌هایی از توسل به تاکتیک‌هایی که طبق هنجارها و استانداردهای بین‌المللی ممنوع است، تحقیق به عمل آورد چون “خطر قابل توجهی از مرگ یا صدمات جدی” وجود دارد. استفاده از پلیس لباس شخصی ظن مهاجمان را تحریک کرده است.
مقام‌ها در سال‌های اخیر نهایت تلاششان را به کار گرفته‌اند تا رهبری اعتراضات را سرکوب کنند. دو تن از طراحان جنبش اشغال ۲۰۱۴ در زندان به سر می‌برند، بسیاری از فعالان هم حبس شدند. قانونگذاران منتخب رد صلاحیت شدند. براساس تجربیات به دست آمده، اعتراضات تنها راه شنیده شدن صدای آن‌هاست، اینکه هیچکس نباید پیشگام باشد و اینکه بعد از خاتمه اعتراضات آن‌ها باید بهای سنگینی پرداخت کنند. هیچکدام از این‌ها برای خاتمه زودهنگام این اختلال سازنده نیست.
روزنامه دولتی «چاینا دیلی» در سر مقاله‌ای ضمن متهم کردن دولت‌های غربی به مهندسی ناآرامی‌ها در هنگ‌کنگ، نوشت: «ایده‌پردازان دولت‌های غربی بدون توجه به اینکه اقداماتشان در کشور به کشور آمریکای لاتین، آفریقا، خاورمیانه و آسیا به بدبختی و هرج و مرج منجر شده است، هرگز از تلاش‌های خود برای مهندسی ناآرامی‌ها علیه دولت‌هایی که تمایلی به آنها ندارند، دست برنمی‌دارند. آن‌ها هم‌اکنون همین مسیر مشابه را در قبال چین در پیش گرفته‌اند».
بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان چینی، دخالت دولت‌های خارجی در تحریک ناآرامی‌های علیه دولت محلی هنگ‌کنگ را «ابزاری برای اعمال فشار بر دولت مرکزی» چین دانسته و نوشتند رفتار خشن آشوبگران باعث لگدمال شدن مُرّ قانون در این منطقه و تضعیف نظم اجتماعی می‌شود.
با تداوم آشوب و ناآرامی در هنگ‌کنگ، اقدامات افرادِ به اصطلاح معترض تا حدی خشن شد که حتی دیگر مردم عادی نیز از دست آنها در امان نبوده و علاوه بر تخریب اموال خصوصی، آن‌ها را نیز کتک می‌زدند. فیلمی که از حمله اغتشاشگران به مردم در رسانه‌های اجتماعی پخش شده نشان می‌دهد که دیگر تصویب یک لایحه قانونی (علی‌رغم اینکه از سوی دولت نیز تعلیق شده) مشکل آنها نیست بلکه از سوی عوامل دیگری هدایت می‌شوند تا ثبات یکی از قدرت‌های اقتصادی شرق آسیا را به چالش بکشند.
«ژانگ جان» نماینده چین در سازمان ملل نیز در واکنش به خشونت‌آمیز شدن ناآرامی‌ها در هنگ‌کنگ گفت:‌ «اعتراضات هنگ‌کنگ واقعاً در حال تبدیل شدن به اغتشاشات و خشونت بوده و ما نباید بیش از این به آنها اجازه دهیم که این رفتار سزاوار سرزنش را ادامه دهند».

حمایت