
طلاق، منفورترین حلال ها
ازدواج، از جمله قراردادهایی است که جدایی و طلاق در آن پیش بینی شده است؛ زیرا گاهی موانعی به وجود می آید که ادامه زندگی مشترک زن و مرد را ناممکن و طاقت فرسا و سرشار از مفاسد می کند. در این صورت، اگر این قرارداد تا ابد باقی بماند، سرچشمه مشکلات فراوانی خواهد شد. البته گرچه طلاق گاهی یک ضرورت است، تا حد امکان باید از بروز آن جلوگیری کرد و تا زمانی که راهی درست و مطمئن برای ادامه زندگی زناشویی هست، به سراغ آن نرفت. به همین دلیل، در روایت های اسلامی، طلاق به شدت نکوهش و از آن به عنوان مبغوض ترین حلال ها یاد شده است. چنان که در روایتی گهربار از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می خوانیم:
ما مِنْ شَی ءٍ اَبْغَضُ اِلی اللّه عَزّوجَلَّ مِنْ بَیْتٍْ یَخْرِبُ فِی الاِْسْلامِ بِالْفُرْقَه (الطَّلاق).
هیچ عملی نزد خدای متعال، منفورتر از این نیست که اساس خانه ای در اسلام با جدایی (طلاق) ویران شود.
مولوی نیز در داستان معروف «موسی و شبان»، به همین حدیث نبوی اشاره می کند، آنجا که می گوید:
تا توانی پا منه اندر فراقاَبْغَضُ الاَشیاءِ عِندی اَلطَّلاق
در حدیثی دیگر از امام صادق علیه السلام نقل می کنند که:
ما مِنْ شی ءٍ مِمّا اَحَلَّهُ اللّهَ اَبْغَضُ إِلَیْهِ مِنَ الطَّلاق.
در میان آنچه را که خداوند حلال فرمود، چیزی نزد او مبغوض تر از طلاق نیست.
بنابراین، با توجه به ناهنجاری ها و مشکلات فراوانی که طلاق برای خانواده ها، زنان و مردان و به ویژه فرزندان طلاق به همراه دارد، اسلام درباره او امر طلاق، امر طلاق بسیار سخت گیری کرده است. بر این اساس، آنچه به خوش بینی زن و مرد و تحکیم پایه های خانوادگی کمک کند، از نظر اسلام پسندیده است و آنچه آن را سست و تهدید کند، مبغوض و منفور است.
پیام متن:
طلاق، همانند داغ کردن در طبّ قدیم است که آخرین شیوه درمانی به شمار می رود. بنابراین، تا شیوه های درمانی دیگر هست، نباید سراغ طلاق رفت.