ماده ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مقرر می دارد خسارات دادرسی عبارتست از هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل و هزینه های دیگری که به طور مستقیم مربوط به دادرسی و برای اثبات دعوا یا دفاع لازم بوده است از قبیل حق الزحمه کارشناسی و هزینه تحقیقات محلی. بنابراین هزینه های قابل جبران تحت عنوان خسارات دادرسی باید به طور مستقیم مربوط به دادرسی و برای اثبات دعوا یا دفاع از آن ضرورت داشته باشد.
به موجب ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی مدنی خواهان حق دارد ضمن تقدیم دادخواست یا در اثنای دادرسی و یا به طور مستقل جبران خسارات ناشی از دادرسی یا تاخیر انجام تعهد یا عدم انجام آن را که به علت تقصیر خوانده نسبت به اداء حق یا امتناع از آن به وی وارد شده یا خواهد شد، همچنین اجرت المثل را به لحاظ عدم تسلیم خواسته یا تاخیر تسلیم آن از باب اتلاف و تسبیب از خوانده مطالبه نماید.
خوانده نیز می تواند خسارتی را که عمدا از طرف خواهان با علم به غیر محق بودن در دادرسی به او وارد شده از خواهان مطالبه نماید.
دادگاه در موارد یادشده میزان خسارت را پس از رسیدگی معین کرده و ضمن حکم راجع به اصل دعوا یا به موجب حکم جداگانه محکوم علیه را به تادیه خسارت ملزم خواهد نمود.
در صورتی که قرارداد خاصی راجع به خسارت بین طرفین منعقد شده باشد برابر قرارداد رفتار خواهد شد.
لازم به ذکر است که جزئیات میزان هزینه رسیدگی به دعاوی و اعتراض به احکام و قرارها و سایر هزینه ها مطابق ماده ۳ قانون قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین می باشد.
همچنین هزینه هایی که پیش بینی نگردیده اما به طور مستقیم مربوط به دادرسی و برای اثبات دعوا یا دفاع لازم بوده است، به موجب ماده ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی قابل مطالبه می باشد.
لازم به ذکر است که مطالبه ی خسارت و صدور حکم راجع به آن توسط دادگاه منوط به درخواست محکوم له می باشد و دادگاه رأساً مکلف به صدور حکم درباره ی آن نمی باشد.