امکان پیش‌بینی هر شرایطی درباره مهریه

 مهریه مالی است که در هنگام عقد ازدواج مرد متعهد می‌شود به همسر (زوجه) خود بپردازد. این مال می‌تواند به صورت نقدی (وجه رایج کشور)، سکه و طلا، سایر اموال منقول یا غیرمنقول (ملک، خانه یا آپارتمان) باشد و به عنوان دین و بدهی بر عهده زوج قرار دارد.
مهریه همزمان با انعقاد عقد ازدواج در سند رسمی ازدواج ثبت می‌شود. از مهمترین ویژگی‌های این سند رسمی این است که لازم‌الاجرا است یعنی با درخواست زوجه از دفترخانه تنظیم سند ازدواج برای اجرای تعهدات آن از جمله مهریه، می‌توان به عنوان مثال مال موضوع مهریه را از زوج درخواست کرد و مراجعه به دادگاه برای این کار الزامی نیست.
مهریه از طریق ارایه دادخواست به دادگاه عمومی حقوقی خانواده نیز قابل مطالبه است. زوجه می‌تواند در صورت تمایل، با نوشتن خواسته خود توسط خود یا مشاور یا وکیل دادگستری در فرم مخصوصی که دادخواست نامیده می‌شود، از دادگاه محل سکونت خود یا همسرش درخواست کند که حکم الزام همسر را به پرداخت مهریه صادر کند.
همچنین مهریه را می‌توان پس از صدور اجراییه از طریق اداره اجرای اسناد رسمی دریافت کرد. با صدور برگ اجراییه از دفترخانه تنظیم سند رسمی، متقاضی مهریه می‌تواند به اداره اجرای اسناد رسمی ثبت مراجعه و با معرفی نشانی همسر یعنی زوج، درخواست وصول مهریه را ارایه کند.
همچنان که می‌تواند مالی از مرد مانند حساب بانکی، ‌پلاک ثبتی، سهم یا حتی طلب قطعی وی از دیگران را برای توقیف و وصول مهریه معرفی کند.
در سند رسمی ازدواج، معنای عندالمطالبه، امکان درخواست دریافت مهریه در هر زمانی است بنابراین در صورت نوشتن این عبارت در سند رسمی ازدواج که به امضای مرد یا همان زوج رسیده باشد، زوجه هر زمانی که اراده کرد، می‌تواند دریافت مهریه را از مرد بخواهد.
در سند رسمی ازدواج، عندالاستطاعه به این معنا است که شرط درخواست پرداخت مهریه، دارا بودن مرد است.
در صورت استفاده از این عبارت در متن سند رسمی ازدواج، درخواست مهریه از زوح، مشروط به داشتن مال و توانایی مرد در پرداخت مهریه است.
می‌توان هر شرطی را درباره مهریه در سند رسمی ازدواج نوشت. بدین معنا که درباره میزان و شرایط پرداخت مهریه هر توافقی میان زن و مرد (همسران) جایز است و برای دو طرف تعهدآور محسوب می‌شود بنابراین طرفین می‌توانند با آزادی اراده در این باره گزینه‌های گوناگونی را پیش‌بینی کنند.
مهریه، دین ممتازه است و پیش از هر بدهی، از بدهکار دریافت می‌شود. اهمیت بدهی مرد به همسر خود و حساسیت رابطه زوجین و البته امتیازی که قانونگذار برای حمایت از زن پیش‌بینی کرده، موجب شده است تا این طلب را بستانکاری ویژه و ممتاز به حساب آورد و پرداخت آن را – حتی اگر بدهی مرد مرده (فوت‌شده) باشد –  بر هر طلب دیگری برتر و پیش‌تر دانسته است. مهریه را می‌توان به اصطلاح بخشید یا بذل کرد؛ به هر شکل و روشی که قابل اثبات و مستند باشد. بذل به معنای بخشش به کار برده می‌شود. زن می‌تواند تمام یا بخشی از مهریه را به همسرش ببخشد یا از دریافت آن صرف نظر کند؛ در عین حال قانونگذار در ازدواج دایم این حق را برای زن پیش‌بینی کرده است که تا قبل از دریافت مهریه بتواند از انجام وظایف خود به عنوان همسر خودداری کند.