
باید توجه داشت همانطور که مهریه حق زن است، طلاق نیز حق مرد است و اگر زنى بخواهد بدون دلیل مشروع و به واسطه کراهتى که از ادامه زندگى با شوهر دارد، طلاق بگیرد، باید رضایت شوهر در صرف نظر از حق طلاق را جلب کند. اگر زنى به دلیل عسر و حرج ناشى از عدم رعایت حقوق زناشویى مانند عدم پرداخت نفقه، تقاضاى طلاق کند، حاکم مىتواند مرد را به رعایت حقوق زناشویى الزام و نهایتا طلاق زن را بدون رضایت شوهر اجرا کند. از این رو زن مىتواند تمامی مهریه خود را مطالبه کند و از شوهر ناسازگار خویش جدا شود. این در حالی است که اگر زن بخواهد بدون دلیل مشروع و بدون اینکه شوهر از وظایف شرعى و قانونى خود کوتاهى کرده باشد و صرفا به دلیل کراهت از شوهر، از او جدا شود باید رضایت شوهر را در طلاق دادن جلب کند که این امر در قالب طلاق خلع و مبارات محقق میشود. حکمت این موضوع نیز روشن و منطقى است زیرا شوهر براى ازدواج متحمّل هزینههای گوناگون مادى و معنوى شده است و بر اساس قوانین و ضوابط شرعى میتواند با همسر خود زندگى کند اما زن به دلایل مورد نظر خود، خواهان طلاق است، لذا باید به نوعى این موضوع را جبران کند. طلاق حق مرد است لذا زن با بذل مال یا مهر خود به نوعى رضایت او را جلب مىکند و از لجاجت مرد میکاهد. همچنین زن براى رهایى خود این کار را انجام میدهد و بدیهى است کسى که میخواهد به خواستهاى دست یابد باید از خواسته دیگرى چشمپوشى کند و این بیمعنا است که زن هم خواهان طلاق باشد و هم خواهان مهریه.