
یکی دیگر از دعاوی مطرح در محاکم قضایی، دعوی ممانعت از حق و تقاضای رفع ممانعت از حق می باشد. از آنجایی که احتمال دارد این دعوی با دعوای تصرف عدوانی اشتباه گرفته شود فلذا تعریف دقیق و مرقوم شده در قانون آئین دادرسی در امور مدنی به شرح ماده ۱۵۹ این می باشد که دقت لازمه در آن اختلاف این دو مبحث را کاملاً آشکار می کند … تقاضای کسی که رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری را بخواهد …
بنابراین چنانچه کسی مانع استفاده از حقوق قانونی تان در ملک شما گردیده ، به عبارتی دیگر به شما اجازه نمی دهد که مثلاً از زمین کشاورزی و یا ملک مسکونی خود استفاده کنید لکن آن را در تصرف خود نگرفته باشد ممانعت از حق نموده و شماحق دارید نسبت به طرح این دعوی در محاکم اقدام نمایید. دقت نمایید که در دعوی تصرف عدوانی، دیگری علاوه بر ممانعت از حق شما در استفاده از زمین، آن را در تصرف خود نیز نگاهداشته لکن در این دعوی، فقط مانع استفاده از حق شما شده و آن را در تصرف نگرفته است.
خواهان در دعوی ممانعت از حق باید اثبات نماید که موضوع دعوا قبل از خارج شدن ملک از تصرف وی و یا قبل از ممانعت و یا مزاحمت در تصرف و مورد استفاده وی بوده و بدون رضایت او و یا به وسیله غیر قانونی از تصرف وی خارج شده است.
در دعوی ممانعت از حق، ارائه سند مالکیت، دلیل بر سابقه تصرف و استفاده از حق می باشد مگر آنکه طرف مقابل سابقه تصرف و استفاده از حق خود را به طریق دیگری ثابت نماید.
دادگاه در صورتی رأی به نفع خواهان صادر می نماید که به طور مقتضی احراز کند که خوانده، ملک را عدواناً تصرف و یا مزاحمت و ممانعت از حق استفاده خواهان نموده است .