
سکوت در لغت عبارت از خودداری از گفتن، حرف نزدن و خاموشی است و در مفهوم حقوقی نیز به معنای عدم اعلان اراده صریح یا ضمنی و امری سلبی محسوب میشود زیرا سکوت، چیزی جز عدم نیست. سکوت در مقام قبول، در عقد نکاح اعتباری ندارد و در موارد دیگر نیز در قانون مشخص شده است.