بلایی که فرانسه و انگلیس بر سر لیبی آورده‌اند

«عبدالباری عطوان»، سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای «رای الیوم» در یادداشتی در این روزنامه با عنوان «تراژدی‎های لیبی در هفتمین سالگرد انقلاب آن»، لیبی را قربانی زیاده‌خواهی‌های غرب توصیف کرد. این روزها از لیبی که پیمان ناتو هفت سال پیش با استقبال عمرو موسی دبیر کل  وقت اتحادیه عرب آن را آزاد کرد جز اخبار انفجارها و شمار کشته و زخمی‌های مردم بی گناه نمی‌شنویم.
روز جمعه دو بمب در مسجد «سعد بن ابی عباده» در مرکز شهر بنغازی زادگاه انقلاب لیبی منجر شد که با کشته شدن یک نمازگزار و زخمی شدن ۶۳ نفر دیگر همراه بود که حال برخی وخیم گزارش شده است. دو هفته پیش نیز در انفجاری دیگر که در مسجد دیگری در همین شهر به وقوع پیوست چهل نمازگزار کشته شدند و خدا می‌داند مسجد بعدی که هدف انفجار قرار می‌گیرد کجاست. بنغازی شهری که فرهنگ و تمدن لیبی از آنجا درخشید و در دوران سلطنتی به پایتخت ابداع در تئاتر، ادبیات، هنر، روزنامه نگاری حرفه ای و آزاد شهره بود به پایتخت کشتار و انفجار و تسویه حساب‌های خون‌بار و تلافی‌جویانه مبدل شده است.
اسنادی فرانسوی که در یک برنامه تلویزیونی منتشر شد حاکی است که مداخله نظامی در لیبی از سر دغدغه جامعه بین‌المللی برای ایجاد دموکراسی و تحقق منافع مردم لیبی نبود بلکه برای سرنگونی رژیم قذافی بود که پیشنهادهای اکتشاف نفت و گاز لیبی را به شرکت‌های چینی، هندی، روسی و ترکیه ای و نه فرانسوی و انگلیسی داده بود آن هم به دلیل گذشته استعماری این دو کشور و همچنین پیشنهادهای مربوط به پروژه‌های آبادانی و احداث زیرساخت‌های لیبی را هم به فرانسه و انگلیس نمی‌داد و مهم‌تر از همه این‌ها اینکه قذافی برنامه ریزی کرده بود دینار آفریقا را (به عنوان واحد پول آفریقایی) اعلام و پشتوانه طلای لازم را برای آن فراهم کند تا این پول جایگزین دلار و یورو شود. باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا چند ماه قبل از ترک کاخ سفید اذعان کرد تنها چیزی که از آن پشیمان است موافقت با دخالت نظامی در لیبی است که نتایج فاجعه باری داشت، وی، سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه و شریک او دیوید کامرون نخست وزیر سابق انگلیس را مسئول این اتفاق دانست. مردم لیبی سزاوار این همه فجایع و ضرباتی نیستند که جهان آزاده و برخی حکام عرب و اتحادیه آن‌ها در پوشش برخی فرزندانی ناخلف در لیبی به آنان وارد کردند.