مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه را مشمول ماده ۲ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی دانسته

با توجه به قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ که در ماده ۲۲ آن صرفا مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه را مشمول ماده ۲ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی دانسته و در خصوص مازاد، ملائت زوج را ملاک پرداخت دانسته است این ابهام وجود دارد که اولا مفهوم مخالف قسمت اخیر ماده در خصوص مازاد ۱۱۰ سکه چیست؟ یعنی آیا در خصوص ۱۱۰ سکه ملائت زوج ملاک نیست و حتی اگر معسر هم باشد محکوم به حبس است؟ و این موضوع که ۱۱۰ سکه را مشمول ماده ۲ قانون نحوه اجرا دانسته آیا مشمول اصلاحیه بند ج ماده ۱۸ آیین‌نامه اجرایی موضوع ماده ۶ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی که به نوعی در این آیین‌نامه اصل بر اعسار قرار داده شده و خواهان باید بدوا ملائت خوانده را اثبات و سپس تقاضای اعمال ماده ۲ کند در خصوص ۱۱۰ سکه هم این آیین‌نامه لازم‌الاجرا است یا با توجه به تصویب ماده ۲۲ اخیر آیین‌نامه فسخ‌شده تلقی می‌شود؟
برابر ماده ۲۲ قانون حمایت خانواده وصول مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه مشمول مقررات ماده ۲ قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی است. در نتیجه چنانچه زوج علی‌رغم ملائت از پرداخت آن خودداری کند به درخواست زوجه حبس می‌شود و نسبت به مازاد بر این مقدار این مقررات قابل اعمال نخواهد بود اما این امر مانع از این نخواهد بود که زوجه نسبت به مازاد از۱۱۰ سکه مهریه اموال زوج را از طریق معرفی به اجرای احکام توقیف و استیفا کند اما به طور کلی در مورد تعهد به پرداخت مهریه به هر میزان در فرض عدم اطلاع از اعسار یا ایسار زوج اصل بر اعسار است و خلاف آن نیاز به اثبات دارد.

حمایت 

نویسنده

وکیل پایه یک مهرداد طالبی

See author's posts