
برابر مواد ۱۰۸ به بعد قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی، خواهان میتواند از دادگاه درخواست تأمین کند بنابراین از هیچ یک از مواد قانون مرقوم استفاده نمیشود که خواهان مکلف باشد برای درخواست تأمین خواسته، به طور مستقل، جدای از تقویمی که در دادخواست مطالبه اصل دعوی کرده است، خواسته را تقویم کند. بدین لحاظ، از حیث اصول و موازین حقوقی نیز چنین تقویمی لازم نیست زیرا تقویم خواسته در پرداخت هزینه دادرسی و نیز مراحل بعدی رسیدگی ممکن است مؤثر باشد که در مورد درخواست تأمین خواسته، نظر به اینکه هزینه معینی برابر با هزینه دعاوی غیرمالی برای آن مقرر شده و چون به تنهایی هیچگاه قابل تجدیدنظرخواهی نیست لذا هر دو اثر مزبور منتفی است. از سوی دیگر، هدف از درخواست تأمین خواسته، تأمین عین خواسته یا معادل آن است بنابراین حتی در مواردی که خواسته وجه نقد نبوده و از نظر رسیدگی به اصل دعوی، نیازمند تقویم است، این تقویم تأثیری در تأمین خواسته ندارد زیرا برای مثال، اگر خواسته تعدادی سکه بهار آزادی باشد، پس از صدور قرار تأمین اگر توقیف عین خواسته ممکن نباشد، طبق ذیل ماده ۱۲۳ قانون صدرالذکر باید معادل قیمت خواسته از سایر اموال خوانده توقیف شود. در این مورد، ارزیابی خواسته برای توقیف معادل آن بر اساس ماده ۱۲۶ قانون مزبور ناظر بر ماده ۴۶ قانون اجرای احکام مدنی با دادگاه است. بنا به مراتب نهتنها لازم نیست درخواستکننده تأمین خواسته جداگانه و صرفاً برای درخواست تأمین، خواسته خود را تقویم کند بلکه تقویمی که وی برای اقـامه اصل دعوای خویش کرده نیز در توقیف معادل خواسته، ملاک عمل دادگاه نیست.
حمایت