
آیا تبصره ماده ۶ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب سال ۱۳۹۹، بند یک ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین مصوب سال ۱۳۷۳ را نسخ کرده است؟ چنانچه نسخ نشده باشد و مجازات قانونی جرم زیر نود روز حبس باشد، آیا جزای نقدی بند یک ماده ۳ قانون فوق، به عنوان مجازات قانونی و اصلی، ملاک صلاحیت مرجع رسیدگیکننده است؟
اولا تبصره ذیل ماده ۳۷ قانون مجازات اسلامی اصلاحی سال ۱۳۹۹ ناظر به موردی است که مجازات قانونی جرم بیش از نود و یک روز حبس است و دادگاه با اعمال کیفیات مخففه (الزاما یا اختیارا) حکم به حبس کمتر از نود و یک روز صادر کند که در این صورت، این مجازات به مجازات جایگزین مربوط تبدیل میشود. ثانیا با توجه به حذف عبارت «حداکثر مجازات کمتر از نود و یک روز حبس و یا» از بند یک ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین، به موجب ماده ۱۵ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب سال ۱۳۹۹، جرایمی که مجازات قانونی آنها تا سه ماه حبس است (حبس تعزیری درجه هشت)، از شمول بند مذکور خارج است و مرتکبان این جرایم طبق مواد ۶۵ و ۶۸ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ و رای وحدترویه شماره ۷۴۶ مورخ ۲۹ دی سال ۱۳۹۴ به مجازات جایگزین حبس محکوم میشوند. ثالثا طبق ماده ۱۵ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری، فقط عبارت «حداکثر مجازات کمتر از نود و یک روز حبس» از بند یک ماده ۳ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین حذف شده و بقیه عبارت بند مذکور نسخ نشده و به قوت و اعتبار خود باقی است.