
مطابق قانون، اصولاً در هر عقدی میتوان هر شرطی را درج کرد. این در حالی است که آن شرط باید دارای شرایطی باشد تا آثار قانونی بر آن مترتب شود؛ چرا که اگر شرط یا شروط حائز شرایط قانونی نباشد، میتواند حتی صحت و اعتبار عقد اصلی را نیز مورد خدشه و تردید قرار دهد.
عقد ازدواج نیز همانند سایر عقود از این قاعده خارج نیست، بنابراین میتوان هر موضوعی را که با شرایط عمومی عقود و نیز شرایط خاص عقد ازدواج مغایر نباشد، در ضمن آن یا حتی به طور جداگانه شرط کرد.
بنابراین و در راستای شروط ضمن عقد ازدواج ممکن است شوهر به همسر خود وکالت در طلاق دهد. این شرط ممکن است در قباله ازدواج گنجانده شود یا اینکه در ضمن عقدی دیگر چنین شرطی به نفع زوجه درج شود.
ماده ۱۱۱۹ قانون مدنی بیان میکند: طرفین عقد ازدواج میتوانند هر شرطی که مخالف با مقتضای عقد مزبور نباشد در ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر مطرح کنند. مثلا اینکه شرط شود، هرگاه شوهر زن دیگر بگیرد یا در مدت معینی غایب شود یا ترک انفاق کند یا علیه حیات زن سوءقصد کرده یا سوء رفتاری کند که زندگانی آنها با یکدیگر غیر قابل تحمل شود، زن وکیل و وکیل در توکیل باشد که پس از اثبات تحقق شرط در محکمه و صدور حکم نهایی، خود را مطلقه سازد.
حمایت