
در اجرای ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ قرار تأمین باید متناسب با ضرر و زیان شاکی باشد. بازپرس ضرر و زیان را چگونه باید تشخیص دهد؟ آیا صرف اظهار شاکی درمورد میزان ضرر کافی است؟
مطابق ماده ۲۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ قرار تأمین کیفری باید مستدل و موجه و با نوع و اهمیت جرم، شدت مجازات، ادله و اسباب اتهام، احتمال فرار یا مخفی شدن متهم و از بین رفتن آثار جرم، سابقه متهم، وضعیت روحی و جسمی، سن، جنس، شخصیت و حیثیت او متناسب باشد و نیز به موجب ماده ۲۱۹ قانون فوقالذکر، مبلغ وجهالتزام، وجهالکفاله و وثیقه نباید در هر حال از خسارت وارده به بزهدیده کمتر باشد و در قسمت اخیر این ماده آمده است که چنانچه دیه یا خسارت زیاندیده از طریق بیمه قابل جبران باشد، با لحاظ مبلغ قابل پرداخت از سوی بیمه، قرار تأمین متناسب باید صادر شود. بنابراین بازپرس باید با در نظر گرفتن جهات فوقالذکر مبادرت به صدور قرار تأمین کیفری کند و تعیین نوع و میزان قرار مذکور با بازپرس رسیدگیکننده به پرونده است که میتواند حسب مورد با توجه به محتویات پرونده و تحقـیقات معموله و عندالاقتضا جلب نظر کارشناسی، نسبت به صدور قرار تأمین متناسب اقدام کند و اخذ نظریه کارشناسی در این خصوص، موضوعیت نداشته و صرف اظهار زیاندیده (شاکی) نیز کفایت نمیکند و در هر حال تشخیص آن با مقام صادرکننده قرار تأمین است.
حمایت