
طبق اصل ۳۵ قانون اساسی، هر فردی حق دارد در هنگام احضار به مراجع قضایی، وکیل داشته باشد و کسی میتواند از معاضدت قضایی بهرهمند شود که معسر بوده یعنی قادر به پرداخت هزینه دادرسی و حقالوکاله نباشد.
شهروندان در صورتی که یک دعوای حقوقی (نه کیفری) مطروحه در دادگاه داشته باشند به دو شرط میتوانند وکیل معاضدتی دریافت کنند؛ فاقد بضاعت مالی برای پرداخت حقالوکاله باشند که در این صورت، دادگاه حکم اعسار فرد بیبضاعت را صادر میکند یا با ارایه استشهادیه به کانون وکلا، دارای وکیل معاضدتی برای پیگیری پرونده حقوقی خود میشوند.
کانون وکلا، استشهادیه را که چند فرد آن را امضا کردهاند، همراه با سوگند فرد بیبضاعت پذیرفته و هنگامی که بیبضاعتی وی بر ما مسلم شد دعوایی که قرار است مطرح شود مورد بررسی قرار گرفته و حقی که از مدعی سلب شده است، با داشتن وکیل معاضدتی حل میشود.
کانون وکلا تنها به خود متقاضی وکیل ارایه میکند؛ در نتیجه اگر فردی به طور غیابی خواستار وکیل معاضدتی باشد این امر امکانپذیر نیست. مثلا اگر دو نفر شریک در یک ملک باشند و بخواهند یک دعوی حقوقی مطرح کنند اما یکی از این دو نفر به کانون مراجعه و درخواست وکیل معاضدتی کند و دیگری این کار را انجام ندهد، تنها به فرد مراجعهکننده وکیل معاضدتی ارایه میشود.
حمایت