
در قوانین ایران، خیانت اینترنتی بهعنوان یک جرم مستقل و مشخص تعریف نشده است، اما میتوان آن را در چارچوب قوانین مرتبط با خیانت در امانت، توهین، افترا یا جرایم مرتبط با فضای مجازی بررسی کرد. در صورت اثبات خیانت اینترنتی، ممکن است مجازاتهایی برای فرد خاطی در نظر گرفته شود. در ادامه به برخی از جنبههای قانونی این موضوع اشاره میشود:
۱. خیانت در امانت (ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی)
اگر زن از طریق اینترنت به حریم خصوصی همسرش خیانت کند (مثلاً افشای اسرار یا اطلاعات محرمانه)، این عمل میتواند تحت عنوان خیانت در امانت تعریف شود. مجازات این جرم حبس از ۶ ماه تا ۳ سال است.
۲. توهین و افترا (مواد ۶۰۸ و ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی)
اگر خیانت اینترنتی شامل توهین، افترا یا انتشار مطالب کذب علیه همسر باشد، این عمل جرم محسوب میشود. مجازات توهین و افترا میتواند شامل حبس، شلاق یا جریمه نقدی باشد.
۳. جرایم مرتبط با فضای مجازی (قانون جرایم رایانهای)
اگر خیانت اینترنتی شامل دسترسی غیرمجاز به اطلاعات شخصی همسر، هک یا انتشار بدون اجازه محتوای خصوصی باشد، این عمل تحت قانون جرایم رایانهای (مصوب ۱۳۸۸) قابل پیگیری است. مجازات این جرایم میتواند شامل حبس و جریمه نقدی باشد.
۴. نکاح و حقوق خانواده
در قوانین خانواده، خیانت (اعم از اینترنتی یا غیراینترنتی) میتواند به عنوان دلیلی برای درخواست طلاق از سوی طرف مقابل مطرح شود. همچنین، در صورت اثبات خیانت، ممکن است حقوق مالی زن (مثل مهریه یا نفقه) تحت تأثیر قرار گیرد.
نکته مهم:
برای اثبات جرم خیانت اینترنتی، ارائه شواهد و مدارک معتبر (مانند چتها، ایمیلها یا تصاویر) ضروری است. همچنین، رعایت حریم خصوصی و اخلاقیات در فضای مجازی از اهمیت بالایی برخوردار است.
در صورت نیاز به اقدام قانونی، توصیه میشود با یک وکیل متخصص در امور خانواده یا جرایم رایانهای مشورت کنید