مادر که مالک شش دانگ یک واحد آپارتمان بوده، سه دانگ آن را به فرزند پسر و سه دانگ دیگر آن را به فرزند دختر می دهد

مادر که مالک شش دانگ یک واحد آپارتمان بوده، سه دانگ آن را به فرزند پسر و سه دانگ دیگر آن را به فرزند دختر می دهد؛ با این شرط که خود تا پایان عمر از منافع آن استفاده کند. با فوت مادر، ناپدری وراث مدعی می شود که همسرش این شرط را در سند گذاشته که استیفای منافع تا فوت ناپدری ادامه یابد. آیا درج چنین شرطی از سوی مالک صحیح است که پس از فوت مالک، منافع به ثالث تعلق گیرد؟
به موجب ماده ۴۱ قانون مدنی که مقرر می دارد «عمری حق انتفاعی است که به موجب عقدی از طرف مالک برای شخص به مدت عمر خود یا عمر منتفع یا عمر شخص ثالثی برقرار شده باشد»، برقراری عمری به نفع شخص ثالث ممکن است به موجب قرارداد مستقل یا به صورت شرط ضمن عقد باشد و تشخیص اینکه در فرض سوال آیا چنین شرطی به نفع ثالث به موجب عقد و صحیحا منعقد شده یا خیر، با مرجع قضایی ذی ربط است.

نویسنده

وکیل پایه یک مهرداد طالبی

See author's posts