دادگاه بدوی فردی را به اتهام سرقت

دادگاه بدوی فردی را به اتهام سرقت موضوع ماده ۶۵۶ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۷۵، غیابا به تحمل یک سال حبس و پنجاه ضربه شلاق محکوم می‎کند و به لحاظ گذشت شاکی، رد مال موضوعا منتفی اعلام می‎شود. متهم نسبت به حکم غیابی واخواهی می‎کند. وی در تمام مراحل رسیدگی نسبت به اتهام انتسابی خود اقرار دارد و دادگاه بدوی در مرحله واخواهی بدون ذکر علت ضمن رد واخواهی، مجازات حبس واخواه را از یک سال به دو سال و شلاق وی را نیز از پنجاه ضربه به هفتاد و چهار ضربه افزایش می‎دهد. آیا دادگاه بدوی در مرحله واخواهی حق افزایش مجازات را دارد؟ در صورت تشدید مجازات و تجدیدنظرخواهی محکوم‎علیه، تکلیف دادگاه تجدیدنظر که معتقد است دادگاه بدوی در مرحله واخواهی حق افزایش مجازات را ندارد، چیست؟ آیا باید رای ثانویه در مرحله واخواهی را اصلاح کند یا آن را نقض کرده و رای اولیه را غیابی را تایید کند؟ در هر صورت صدور رای به چه نحوی است؟
واخواهی حقی است که برای محکوم‎علیه حکم غیابی و جهت رسیدگی به دفاعیات وی مقرر شده است و در نتیجه، استفاده از این حق نباید مجوز تشدید مجازات محکوم‎علیه تلقی شود؛ به همین جهت در ماده ۴۰۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ تصریح شده است که دادگاه پس از واخواهی با تعیین وقت رسیدگی، طرفین را دعوت کرده و پس از بررسی ادله و دفاعیات واخواه، تصمیم مقتضی اتخاذ می‎کند. ملاک ماده ۴۵۸ قانون مذکور نیز موید همین استنباط است. در صورت تشدید مجازات از سوی دادگاه بدوی در مقام رسیدگی به واخواهی محکوم و متعاقب آن، اعتراض محکوم به این رای، چنانچه دادگاه تجدیدنظر، تجدیدنظرخواه (محکوم) را بزهکار تشخیص دهد (بزهکاری وی را احراز کند)، با لحاظ ماده ۴۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ میزان مجازات را به‎‏نحوی که از میزان مجازات تعیین‎شده در مرحله غیابی (حکم غیابی) بیشتر نباشد، اصلاح می‎‏کند و تذکر لازم را به دادگاه نخستین می‎دهد.

حمایت

نویسنده

وکیل پایه یک مهرداد طالبی

See author's posts